கனவு ஆசிரியர் இதழில் இருந்து....
பள்ளி வருகைப்பதிவில் தொடர்ந்து ஒரு மாணவன் பற்றி , வகுப்பில் கேட்கும்போது அவன் பள்ளிக்கே வரமாட்டான் என்ற பதில் மாணவர்களிடம் இருந்து வந்தது. ஏன் என்று காரணம் கேட்டபோது , " அவன் ஒன்றாம் வகுப்பில் சேர்ந்த கொஞ்ச நாளில் இருந்தே வர மாட்டான் டீச்சர் . கொரோனா வேற வந்துச்சா டீச்சர் ... அதனால் இப்பவும் அவன் வரமாட்டான் டீச்சர் ! " என்றது மாணவர்களின் குரல். " சரிப்பா நான் அவனைப் பார்த்துக் கொள்கிறேன் " என்று கூறி " நாம இப்போது பாடத்திற்குச் செல்வோம் " என்று எண்ணும் எழுத்தும் பாடப் பகுதியை மாணவர்களிடம் கொண்டுசென்றேன்.
அன்று முழுவதும் அவன் ஞாபகமாகவே இருந்தது. மாலை பள்ளி மணி ஒலித்ததும் முதல் வேலையாக அந்த பையன் வீட்டிற்கு விரைந்தேன். ஆனால் அவன் வீட்டில் இல்லை. பக்கத்து வீடுகளில் கேட்டபோது " அவன் எங்காவது விளையாடிக் கொண்டிருப்பான் " எனக் கூறி அனுப்பி விட்டார்கள். இப்படியாக மூன்று நாட்கள் தொடர்ந்தது. பின்னர் ஞாயிறு அன்று காலையிலேயே அவன் வீட்டிற்குச் சென்றேன். தூங்கிக் கொண்டிருந்தான் . அவனை எழுப்பி , " உனக்கு ஏன் பள்ளிக்கு வரப் பிடிக்கவில்லை ? " என்று கேட்டபோது , " எனக்கு எழுத , படிக்கப் பிடிக்கல டீச்சர். எனக்கு எழுதவும் படிக்கவும் தெரியாது.
பள்ளிக்கூடம் வந்தால் நீங்க படிக்கச் சொல்லுவீங்களாம் ; தெரியலன்னா அடிப்பீங்களாம் .... அதனால வரல டீச்சர் " என்றான். நான் யோசித்தேன் . " தம்பி , நீ பள்ளிக்கூடத்திற்கு வா . நான் உன்னைப் படிக்கவும் , எழுதவும் சொல்லமாட்டேன் . அடிக்கவும் மாட்டேன். ஒரு நாலு நாள் என்னோடு இரு. வகுப்பும் என்னையும் பிடித்திருந்தால் மீண்டும் பள்ளிக்கு வா . இல்லையென்றால் நீ வர வேண்டாம் " என்று கூறிவிட்டு வந்தேன்.
மறுநாள் பள்ளிக்கு நான் 8.45 மணிக்கு வந்தேன். அவன் எனக்கு முன்னதாகவே வகுப்பறைக்கு வந்துவிட்டான். எனக்குச் சந்தோஷம் . அவனைக் கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டேன். அது அவனுக்கும் ஒரு சந்தோஷம். எண்ணும் எழுத்தும் வகுப்பறையில் உள்ள பாடல்கள் , செயல்பாடுகளாக வகுப்பறை சென்றது . அவனும் அனைத்திலும் சந்தோஷமாகக் கலந்து கொண்டான்.
எழுதக் கூறும்பொழுது , " உனக்குப் பிடித்திருந்தால் எழுது. இல்லையெனில் , வேண்டாம் " எனக் கூறினேன். ஒருநாள் கழித்து , " டீச்சர் நானும் எழுதறேன் " என்று எழுதவும் ஆரம்பித்தான். சிறிது நாட்களுக்கு முன்னர் அவனுக்குக் கண் வலி வந்தது. கண் வலி வந்தால் யாரும் பள்ளிக்கு வரவேண்டாம் என்று நான் கூறியிருந்தேன். ஆனாலும் அவன் வந்திருந்தான் . " ஏன்பா ... ஏன் வந்தாய் ? " எனக் கேட்டபோது , " டீச்சர் எனக்கு இந்த வகுப்பு பிடிச்சிருக்கு . உங்களையும் பிடிச்சிருக்கு. அதனால என்னால லீவு போட முடியல டீச்சர் " என்றான்.
அடுத்த வாரத்தில் ஒரு நாள் பயிற்சிக்காக வெளியூர் செல்லவேண்டியதிருந்தது. மறுநாள் பள்ளிக்குச்சென்றேன். அன்று அவன் கேட்ட கேள்வி என்னை நெகிழ வைத்தது. " டீச்சர் , நான் உங்களைப் பார்க்கவும் படிக்கவும் பள்ளிக்கு வருகிறேன். ஆனால் நீங்கள் பள்ளிக்கு வரவில்லை. நான் உங்களை மிகவும் தேடுகிறேன் டீச்சர். லீவு போட்டா சொல்லுங்க டீச்சர் " என்றான். பள்ளியின் மீதான அவனது பாசம் இன்று வரை தொடர்கிறது.
பள்ளிக்கு முதல் மாணவனாக வருகிறான். அவனால் இயன்றதைப் படிக்கிறான். அவனுக்காகவே நான் விடுப்பு எடுப்பதைக் குறைத்துள்ளேன்.
- மா . மகேஸ்வரி ,
இடைநிலை ஆசிரியர்
நகர்மன்றப் பெருமாள்பட்டி நடுநிலைப்பள்ளி ,
திருவில்லிபுத்தூர் ,
விருதுநகர் மாவட்டம் .
No comments:
Post a Comment
வாசகர்களின் கருத்து சுதந்திரத்தை வரவேற்கும் இந்தப் பகுதியை ஆரோக்கியமாக பயன்படுத்திக் கொள்ள அன்புடன் வேண்டுகிறோம்.
1. இங்கு பதிவாகும் கருத்துக்கள் வாசகர்களின் சொந்த கருத்துக்களே.
2. கருத்தை நிராகரிக்கவோ, குறைக்கவோ, தணிக்கை செய்யவோ கல்விக்குரலுக்கு முழு உரிமை உண்டு.
3. தனிமனித தாக்குதல்கள், நாகரிகமற்ற வார்த்தைகள், படைப்புக்கு பொருத்தமில்லாத கருத்துகள் நீக்கப்படும்.
4. இணையதள முகவரிகள், வலைப்பக்கங்களின் சுட்டிகளை இங்கே பதிவிட வேண்டாம் என வேண்டுகிறோம்.
5. தங்களின் பெயர் மற்றும் சரியான மின்னஞ்சல் முகவரியை பயன்படுத்தி கருத்து பதிவிட அன்புடன் வேண்டுகிறோம்-கல்விக்குரல்...