11வது குடியரசுத் தலைவராகஇருந்த பொழுது,
ஜனாதிபதி மாளிகையில் தினமும் 200
மாணவர்களை சந்திப்பதை வழக்கமாக
கொண்டிருந்தார். அப்பொழுது ஒரு நாள்.
ஆந்திரபிரதேசத்தின் மலைவாழ் பகுதியைச் சேர்ந்த மாணவர்கள் ஒரு குழுவாக என்னை சந்திக்க வந்திருந்தார்கள். அவர்களிடம் உரையாடிவிட்டு, அவர்கள் ஒவ்வொருவரது கனவுகள் என்ன, வாழ்க்கையில் நீங்கள் என்னவாக விரும்புகிறீர்கள்
என்று கேட்டார்.
மாணவர்கள் ஒவ்வொருவரும் டாக்டராக,
இன்ஜினியராக, IAS/IPS அதிகாரிகளாக,
தொழில்முனைவோராக, ஆசிரியர்களாக,
அரசியல் தலைவர்களாக ஆவோம்
என்று கூறினார்கள்.
அப்பொழுது ஒரு சிறுவன்
கையை தூக்கினான். அவன் பெயர்
ஸ்ரீகாந்த், அவன் 9ம்
வகுப்பு படித்துக்கொண்டு இருந்தான். அவனுக்கு இரண்டு கண்களும்
தெரியாது. உனக்கு என்ன ஆசை என்று அவனிடம் கேட்டார்
அவன் சொன்னான். கலாம் சார், நான்
வாழ்க்கையில், இந்தியாவின் முதல்
பார்வையற்ற குடியரசுத்தலைவராக
வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறேன்
என்று சொன்னான்.
அவனது உயர்ந்த
எண்ணத்தை நினைத்து மகிழ்ச்சியாக
இருந்தார். உடனே அவனிடம், நீ
வாழ்க்கையில் என்னவாக வேண்டும்
என்று நினைக்கிறாயோ அவ்வாறே ஆக
உனக்கு 4 முக்கிய
விஷயங்களை சொல்லிக்கொடுக்கிறேன்
என்றார், அதாவது 4 விஷயங்கள்
மாணவர்கள் வாழ்க்கையில்
வெற்றி பெற அடிப்படையானவை. அவை:
1. வாழ்க்கையில் மிகப் பெரிய லட்சியம் வேண்டும். சிறு லட்சியம்
குற்றமாகும்.
2. அறிவை தேடித் தேடிப் பெற வேண்டும்.
3. லட்சியத்தை அடைய கடுமையாக உழைக்க வேண்டும்.
4. விடாமுயற்சி வேண்டும்.
அதாவது தோல்வி மனப்பான்மைக்கு தோல்வி கொடுத்து வெற்றி பெறவேண்டும். இந்த நான்கு குணங்களும்
உனக்கு இருந்தால், நீ எண்ணிய லட்சியத்தை கண்டிப்பாக அடையலாம்
என்று அவனை வாழ்த்தினார்.
ஸ்ரீகாந்த் அதோடு நிற்கவில்லை, அவன் கனவை நனவாக்க தினமும் விடாமுயற்சியுடன் உழைத்தான். அவன் 10ம் வகுப்பில் 95 சதவீதம்
மதிப்பெண் பெற்றான். மீண்டும் உழைத்தான், 12ம் வகுப்பில் 98
சதவீதம் மதிப்பெண் பெற்றான். என்ன
ஒரு விடாமுயற்சி, அவன் மனதில்
வெற்றி பெற வேண்டும் என்ற லட்சியதாகம்
கொழுந்து விட்டு எரிந்தது. அவனுக்கு அமெரிக்காவின் பாஸ்டன் நகரில் உள்ள MIT (Machasssute
Institute of Technology) யில்
கணிணி தொழில் நுட்பிவியல் படிக்க
வேண்டும் என்ற
ஆசையை தெரிவித்தான்.
ஆந்திர பிரதேசத்தில் உள்ள Lead India 2020
& GE Volunteers சேர்ந்து, அங்கு படிப்பதைப் பற்றி விசாரிக்கும் போது.
பார்வையற்றவர்களுக்கு அங்கு படிப்பதற்கு வாய்ப்பு கிடைப்பது மிகவும்
கஷ்டம் என்று தெரியவந்தது.
உடனே ஸ்ரீகாந்த் MITக்கு எழுதினான், நீங்கள் உலகத்தில் உள்ள அனைத்து நாடுகளைச் சேர்ந்த மாணவர்களுக்கு வைக்கும் போட்டித் தேர்வுக்கு என்னை அனுமதியுங்கள், நான் தேர்வு பெற்றால் உங்கள்
பல்கலைக்கழகத்தில் படிக்க எனக்கு வாய்ப்பு கொடுங்கள் என்றான்.
போட்டி தேர்வு நடத்தப்பட்டது.
ஆந்திராவின் மலைவாழ் பகுதி மக்கள்
மத்தியில் பிறந்த பார்வையற்ற
ஸ்ரீகாந்த், உலகத்தின் வளர்ந்த நாட்டு மாணவர்களுடன்
போட்டி போட்டான்.
எழுத்து தேர்வில் நான்காவதாக
வந்தான்.
தனது விதிகளை தளர்த்தி அவனது அறிவுத்திறமைக்கு
MIT தலைவணங்கியது.
அவனுக்கு உடனே கணிணி தொழில்நுட்ப
அறிவியல் துறையில் பட்டம் படிக்க
அனுமதி வழங்கியது. என்ன ஒரு திடமான, தீர்க்கமான மனது ஸ்ரீகாந்திற்கு.
அவனை அமெரிக்காவிற்கு படிக்க
அனுப்பி வைத்த GE கம்பெனியின்
மேலதிகாரி அவனுக்கு ஒரு மின்னஞ்சல்
அனுப்பினார், நீ படித்து முடித்தவுடன்
உனக்கு வேலை தயாராக
இருக்கிறது என்று.
அதற்கு நன்றி தெரிவித்து ஸ்ரீகாந்த்
மின்னஞ்சல் அனுப்பினான். அதில்
கடைசியாக எழுதியிருந்தான்,
ஒருவேளை எனக்கு பார்வையற்ற
முதல் குடியரசுத்தலைவர்
பதவியடைய முடியாவிட்டால்
கண்டிப்பாக
உங்களது வாய்ப்பை பயன்படுத்திக்கொள்வேன் என்று. இதில்
இருந்து மாணவர்களாகிய
உங்களுக்கு தெரிந்து கொள்ளும்
அனுபவம் என்ன.
நீ யாராக இருந்தாலும் பரவாயில்லை, உன்னால்
வெற்றியடைய முடியும்
என்பது தான் என்று சொன்னார் கலாம்...
